Beroepshouding in de zorg

Ethiek en beroepshouding in de zorgpraktijk

Beroepshouding in de zorg

Ethiek en beroepshouding in de zorgpraktijk

ONTWIKKELEN VAN DE BEROEPSHOUDING


In een omgeving waar we alles liefst zoveel mogelijk meetbaar, transparant en controleerbaar maken, stelt de 'goede beroepshouding' ons voor problemen. Want wat is een goede beroepshouding en hoe ontwikkel je die als je niet in maat en getal kunt aangeven wat je er precies onder verstaat?

De ontwikkeling van de beroepshouding is onlosmakelijk verbonden met het competentieleren. Een vorm van leren die gebaseerd is op de integratie van kennis, vaardigheden en een goede beroepshouding. Het competentieleren vestigt de aandacht dus op het geheel, en minder op de componenten.

In de zorg is er van oudsher veel aandacht voor het ervaringsleren. Een oude en beproefde vorm daarvan is dat van meester - gezel. De novice leert van de expert hoe het moet. Het gaat daarbij om het opdoen van ervaringen, om het spiegelen aan het goede voorbeeld, om inspiratie en motivatie. Behalve dat de novice ontdekt wat hij moet kunnen en weten om vakbekwaam te zijn, ziet hij aan het voorbeeld van de expert hoe je je als professional behoort te gedragen ten opzichte van cliënten en collega's.

Meer dan vroeger hechten we in dit model van meester - gezel aan wederkerigheid en dialoog. Niet alleen leert de gezel van de meester, maar de expert leert ook van de novice: hoe hij zich door diens vragen laat sturen en hoe hij de antwoorden geeft waaraan de novice op dat moment behoefte heeft. En ook het beeld van de alwetende meester is bijgesteld: alwetendheid bestaat niet; de meester zal een leven lang moeten leren en hij zal zijn competenties moeten blijven ontwikkelen om te kunnen voldoen aan de eisen die hem als professional gesteld worden.

Op deze pagina wordt informatie bij elkaar gezet die het nadenken over de ontwikkeling van een goede beroepshouding op weg kan helpen en verdiepen.